DIARIO DUNHA MULLER OCUPADA


Entre o soto e o faiado hai un espacio para cada cousa, cada ocasión e cada actividade.
Entre o soto e o faiado está toda a miña vida.

domingo, 16 de setembro de 2012

OS CANS

Teño que recoñecer que non me gostan os cans.
Non teño nada en contra pero non me fan gracia.
 
Os nenos están desexando ter un, e eu , non fago mais que poñer disculpas porque o que lle faltaba á miña complicada vida é ter un can. Temos peixe, pode que hasta consigamos un periquito, pero can...teñen moi dificil o de convencerme.

Creo que a culpa teñena certo donos de cans, que coa sua actitude, póñome hasta nerviosa.
 
Pareceme fatal os que non recollen as cacas, e podede crer que son moitos.
 
Odio cando un can sen bozal e correa achégase aos nenos (boca de can a mesma altura de cabeza neno) e os donos din "tranquila que non fai nada". Eu sempre penso non che fai nada a ti que eres o dono pero a min ou a un neno que lle pode facer algo que non lle goste??
Non coñecemos ao can nin ao dono.
Saeme o instinto animal de protección dos meus propios cachorros e 
paso medo por culpa  do can de outros !!!

Pareceme increible a xente que ten can e non ten fillos e comparan as condutas dos nenos coas dos cans!! Non vos pasou nunca??
 
Recoñezo que son bos compañeiros, e axudan a moita xente, que hai que coidalos e os que os maltratan teñen delio, pero un neno e un neno e un can ... un can...
 
Sempre me fixo gracia eso de que os cans parecense aos donos...
¿como seria o noso?
 
 

Ningún comentario:

Publicar un comentario